چگونه می‌توان ضریب (Ratio) و سطح (Level) اسپلیتینگ شبکه FTTH را طراحی نمود؟

در طراحی شبکه های FTTH اسپلیترهای نوری نقش مهمی در شبکه های نوری پسیو (PON) دارند و این امکان را فراهم می نمایند تا یک رابط PON در میان بسیاری از مشترکین به اشتراک گذاشته شود. اسپلیترهای نوری در شبکه نوری بین ترمینال نوری PON) OLT) و ترمینال های شبکه نوری (ONT)، نصب می شوند.

این مطلب به شما کمک می کند تا با برطرف نمودن مشکل نسبت ضریب (Ratio) و سطح (Level) اسپلیتینگ شبکهFTTH ، طراحی و استقرار شبکه را به درستی انجام دهید.

اسپلیتر FTTH را به درستی انتخاب کنید

اولین قدم برای طراحی ضریب (Ratio) و سطح اسپلیتینگ، انتخاب اسپلیتر FTTH مناسب است. امروزه در طراحی شبکه های FTTH از دو نوع اسپلیتر نوری استفاده می شود که یکی از آن ها اسپلیتر PLC و دیگری اسپلیتر FBT می باشد. در جدول پایین این دو نوع اسپلیتر را به بطور دقیقی با یکدیگر مقایسه می کنیم.

همان طور که در جدول بالا قابل مشاهده است، با رشد سریع FTTH در سراسر جهان، لزوم پیکربندی و تقسیم بندی های بزرگتر (32 × 1 ، 64 × 1 و غیره) در این شبکه ها نیز به منظور خدمت رسانی به مشترکان انبوه افزایش یافته است. از آنجایی که اسپلیترهای PLC از دقت بسیار بالایی برخوردار هستند و تقسیم بندی را با حداقل افت و در یک پکیج کارآمد انجام می دهند، به نسبت اسپلیترهای FBT، راهکارهای بهتری را برای شبکه های FTTH ارائه می دهند.

طراحی سطح تقسیم بندی شبکه FTTH

PON زیرساخت فیبر نوری یک شبکه FTTH است. اولین قدم برای طراحی معماری شبکه PON، مشخص نمودن محل قرارگیری اسپلیترها است. تقسیم بندی PON از طریق دو روش تقسیم بندی متمرکز (یک سطح) یا تقسیم بندی آبشار (دو سطح یا بیشتر) انجام می شود.

رویکرد متمرکز (Centralized Approach) به طور معمول با یک اسپلیتر 32 × 1 واقع در یک هاب توزیع فیبر (FDH) صورت می پذیرد. اسپلیتر به طور مستقیم از طریق یک فیبر به OLT در دفتر مرکزی متصل می شود. در طرف دیگر اسپلیتر نوری، 32 فیبر به خانه های 32 مشترک منتقل می شود و آن را به یک ONT وصل می کند. بنابراین شبکه PON، یک پورت OLT را به ONT 32 متصل می نماید.

در رویکرد آبشاری (Cascaded Approach) از یک اسپلیتر 4 × 1 که داخل یک محفظه خارجی قرار گرفته است، استفاده می شود که مستقیماً به یک پورت OLT در دفتر مرکزی متصل می شود. هر یک از چهار فیبری که از سطح 1 اسپلیتر خارج می شود، به یک ترمینال دسترسی متصل می شود که در آنجا یک اسپلیتر 8 × 1 سطح 2 قرار گرفته است. در این سناریو نیز مجموعاً 32 فیبر (8 × 4) به 32 خانه می رسد. یک سیستم آبشاری ممکن است دارای بیش از دو سطح تقسیم باشد که در این صورت به آن تقسیم بندی multi-level نیز می گویند. در این حالت، ضریب تقسیم کلی متفاوت خواهد بود (4 × 4 × 4 = 64 × 1 ، 8 × 4 = 32 × 1، 4 × 4 = 16 × 1).

معماری متمرکز عموماً انعطاف پذیری بیشتر، هزینه های عملیاتی پایین تر و دسترسی آسان تری را فراهم می کند و در مقابل رویکرد آبشاری بازگشت سرمایه سریع تری را با هزینه‌ اولیه و فیبر کمتر ارائه می دهد. به طور معمول، راهکار تقسیم بندی متمرکز در مرکز شهر و مناطق شهری شلوغ، به منظور کاهش هزینه و نگه داری آسان نودهای شبکه های توزیع نوری (ODN) استفاده می شود. از سوی دیگر، راهکار تقسیم بندی آبشاری دو سطحی و چند سطحی در مناطقی غیر شهری و یا روستایی، برای پوشش گسترده نودهای ODN و صرفه جویی در منابع و هزینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.

طراحی نسبت تقسیم بندی شبکه FTTH

شایع‌ترین اسپلیتر نوری که در یک سیستم PON قرار داده می شود، یک اسپلیتر توان یکنواخت با نسبت تقسیم 1:N یا 2:N می باشد (N=2~64) که N به معنی تعداد پورت های خروجی است. توان ورودی نوری در تمامی پورت های خروجی به صورت یکنواخت توزیع می شود. اسپلیترهای نسبت متغیر ممکن به شکل های مختلفی در شبکه های FTTH اجرا شوند. پس از چه راهی برای طراحی نسبت تقسیم بندی شبکه می توان استفاده نمود؟

با توجه به آنچه در بالا ذکر شد، اگر شما تقسیم بندی متمرکز را انتخاب کنید، ممکن است لازم باشد از اسپلیتر 32 × 1 یا 64 × 1 استفاده کنید. در مقابل، اگر شما تقسیم بندی آبشاری را انتخاب نمایید، اسپلیتر 4 × 1 و 8 × 1 ممکن است بیشتر استفاده شود. معمولاً در شبکه های FTTH-PON دو راهکار اصلی برای نسبت تقسیم بندی وجود دارد. زمانیکه نسبت تقسیم بندی 1:32 می باشد، شبکه شما می تواند سیگنال فیبر نوری را تا فاصله‌ی 20 کیلومتری دریافت کند. همچنین اگر فاصله شما بین OLT و ONU کم می باشد (برای مثال 5 کیلومتر) می توانید نسبت تقسیم بندی را 1:64 در نظر بگیرید.

نتیجه‌گیری

با توجه به مطالبی که گفته شد، هنگامی که می خواهید سطح تقسیم بندی شبکه FTTH را طراحی کنید، تقسیم بندی متمرکز و تقسیم بندی آبشاری، هر دو دارای مزایا و معایبی هستند. شما باید اهمیت این عوامل را در نظر بگیرید تا بتوانید یک سطح تقسیم بندی مناسب را برای شبکه خود انتخاب نمایید. به یاد داشته باشید که برای طراحی نسبت تقسیم بندی و اطمینان از انتقال سیگنال ها، هر چه فاصله انتقال بیشتر باشد، باید از نسبت تقسیم بندی پایین تری نیز استفاده نمود.